Nu COP30 samenkomt in Belém, Brazilië – aan de rand van het Amazonewoud – arriveren afgevaardigden met recente extreem weersituaties nog vers in het geheugen. De recente tyfoons in Zuidoost-Azië, samen met het lopende herstel van stormschade in Jamaica en Brazilië, brengen het centrale thema van COP30 scherp in beeld: hoe we de mondiale veerkracht kunnen versterken terwijl milieu-extremen toenemen.
Luchtfoto van Belém, Brazilië, waar de stad aan het weelderige regenwoud van Utinga State Park grenst. Afbeelding gegenereerd door AI.
De openingssessies plaatsten adaptatie centraal, een opvallende verschuiving na jaren waarin mitigatie de milieudiscussies domineerde. Aangezien ontwikkelingslanden tegen 2035 naar verwachting tot 310 miljard dollar per jaar nodig hebben, blijft de vraag wie betaalt – en hoe – grotendeels onbeantwoord.
Als reactie daarop bevestigden tien grote ontwikkelingsbanken opnieuw hun inzet om kwetsbare landen te ondersteunen. Ze merkten op dat ‘Levens, welzijn en banen niet kunnen worden behouden waar huizen, scholen, boerderijen en bedrijven worden bedreigd door overstromingen, droogte of andere klimaatextremen.’ Vorig jaar leverden deze banken meer dan 26 miljard dollar aan financiering voor adaptatie.
Het momentum nam verder toe toen aanvullende financiële instrumenten naar voren kwamen. Een directeur van een meerpartnersfonds van de VN bevestigde een nieuwe impactobligatie die mikt op 200 miljoen dollar tegen 2026, terwijl Duitsland en Spanje gezamenlijk 100 miljoen dollar toezegden aan de Climate Investment Funds om de milieuweerbaarheid te versterken. Deze vroege toezeggingen versterkten het gevoel van urgentie op de top.
Naast de discussies over financiering gingen de onderhandelingen van start over het Global Goal on Adaptation (GGA). Landen zochten overeenstemming over een kader met indicatoren waarmee vooruitgang kan worden gemeten in sectoren als water, sanitaire voorzieningen, gezondheid en infrastructuur: sectoren die steeds meer onder druk staan door extreem weer. Simon Stiell, hoofd van het VN-klimaatbureau, benadrukte het belang van duidelijkheid en zei: ‘We moeten nu overeenstemming bereiken over de indicatoren die zullen helpen om de uitvoering te versnellen en het potentieel ervan te kunnen benutten.’
Een betekenisvolle doorbraak kwam vroeg tijdens de top: het Fund for Responding to Loss and Damage lanceerde zijn eerste oproep voor financieringsverzoeken onder de Barbados Implementation Modalities. Deze ontwikkeling is bijzonder belangrijk voor milieugevoelige regio’s, waaronder verschillende staten in India die te maken hebben met toenemende gevolgen.
Lees meer: EU-ministers steunen emissieplan voor 2040
Hoewel landen erin slaagden het traditionele conflict over de agenda op de openingsdag te vermijden, doken vertrouwde verdeeldheden opnieuw op. Verschillende controversiële onderwerpen (vooral rond de financiële verantwoordelijkheden van ontwikkelde landen) werden doorgeschoven naar latere gesprekken. Achter gesloten deuren gingen de onderhandelingen verder over Artikel 9.1, unilaterale handelsmaatregelen en transparantie van nationale gegevens, al lieten de eerste evaluatiesessies weinig toenadering zien.
Naarmate de week vorderde, riepen afgevaardigden op tot duidelijkere richting vanuit het voorzitterschap. Op dag 4 werden nieuwe pogingen gedaan om vooruitgang te boeken in het Just Transition Work Programme en Artikel 2.1(c), waar discussies over mogelijke waarborgen de eerste tekenen van beweging lieten zien. Toch bleef het onderhandelingslandschap als geheel complex, wat de uitdaging weerspiegelt om milieudoelen in evenwicht te brengen met economische realiteiten.
Tegen deze achtergrond ontpopte Indonesië zich als een van de meest proactieve spelers op COP30. Het land kondigde de ambitie aan om tijdens de top 1 miljard dollar aan deals voor CO₂-certificaten te realiseren, ondersteund door een pijplijn van 90 miljoen ton certificaten uit bosbouw-, energie- en industriële projecten. Deze stap bouwt voort op nieuwe regelgeving die gericht is op meer transparantie en projectintegriteit.
Een reeks partnerschappen onderstreepte de intentie van Indonesië om zich dieper te verbinden met mondiale CO₂-markten. Deze omvatten:
-
een overeenkomst voor wederzijdse erkenning met Verra, waarmee tot 50 miljoen ton certificaten internationale markten kunnen betreden
-
een memorandum van overeenstemming met de Integrity Council for the Voluntary Carbon Market (ICVCM)
Indonesië benadrukte ook zijn langetermijnpotentieel (geschat op 13,4 miljard ton CO₂ tegen 2050) wat 2,8 tot 8,6 miljard dollar aan jaarlijkse inkomsten kan genereren, afhankelijk van toekomstige prijzen.
Parallel daaraan wezen gesprekken met Zweden op de mogelijkheid dat Indonesië een vijfde bilaterale overeenkomst sluit onder Artikel 6. Zoals de Indonesische minister van Milieu opmerkte: ‘Dit gezamenlijke plan is een belangrijke stap om Zweedse bedrijfsnetwerken aan te trekken om deel te nemen aan het economische CO₂-systeem dat wij opbouwen.’
Lees meer: Onze favoriete CO₂-trackingapps, tools en plug-ins (2025)
De vooruitgang van Indonesië maakte deel uit van een breder patroon. Rond de top presenteerden verschillende landen belangrijke updates van hun strategieën voor CO₂-markten, wat laat zien hoe natuurbeleid steeds sterker verweven raakt met economische planning:
-
Brazilië, het gastland, lanceerde een Open Coalition on Compliance Carbon Markets met 11 landen
-
Irak kondigde zijn eerste nationale CO₂-markt aan
-
Kenia, Singapore en het Verenigd Koninkrijk presenteerden een gezamenlijke inspanning om de vraag naar hoogwaardige certificaten bij bedrijven te vergroten
-
Japan lichtte plannen toe om het aanbod van JCM-certificaten te verviervoudigen om te voldoen aan compliance-behoeften onder het GX-ETS
Ondanks hun uiteenlopende benaderingen kwamen deze initiatieven samen rond één boodschap: CO₂-markten moeten geloofwaardig zijn. Afgevaardigden benadrukten herhaaldelijk het belang van certificaten met hoge integriteit die echte emissiereducties realiseren en tegelijkertijd betekenisvolle voordelen bieden voor lokale gemeenschappen.
Ook de acties van het bedrijfsleven speelden een opvallende rol. Nestlé kondigde twee grote natuurherstelprojecten aan in Brazilië, die samen 8.000 hectare beslaan en de aanplant van 11 miljoen bomen omvatten. Deze projecten, ontwikkeld met re.green en Barry Callebaut, zullen naar verwachting 1,4 miljoen ton CO₂-equivalent aan certificaten genereren en tegelijkertijd de veerkracht van de toeleveringsketen voor cacao en koffie versterken.
De projecten sluiten aan bij de bredere natuurgerichte strategie van Nestlé, waaronder het doel om tegen 2030 tweehonderd miljoen bomen te planten en tegen 2050 klimaatneutraliteit te bereiken. Zoals benadrukt in de Non-Financial Statement 2024 richt het bedrijf zich op CO₂-verwijdering binnen de eigen productielandschappen in plaats van te vertrouwen op externe compensatie.
Herbebossingswerkers planten jonge bomen in het Braziliaanse regenwoud. Afbeelding gegenereerd door AI.
Ondertussen kondigde het Green Climate Fund (GCF) steun aan voor veertien extra nationale en regionale platforms voor milieu- en natuurfinanciering, voortbouwend op eerdere inspanningen in Brazilië en het Caribisch gebied. Met 19,3 miljard dollar aan middelen, ( 78,7 miljard dollar inclusief cofinanciering), versnelt het GCF de verschuiving naar geïntegreerde natuurplanning. De Kazachse viceminister Mansur Oshurbayev merkte op: ‘Wij gaan van gefragmenteerde initiatieven naar een systematische aanpak.’
Ondanks de uitdagingen in de onderhandelingen liet COP30 een duidelijke verschuiving zien in mondiale milieugovernance. Landen stellen niet langer alleen doelen, maar bouwen systemen voor CO₂-markten, breiden partnerschappen uit en mobiliseren financiering op grote schaal. Of het nu gaat om nieuwe nationale systemen, bilaterale Artikel 6-overeenkomsten of grootschalige natuurherstelprojecten, natuurgericht handelen raakt steeds dieper met economische ontwikkeling verweven.
Lees meer: Hoe aanvullende voordelen de waarde van CO₂-certificaten verhogen
COP30 maakt één ding duidelijk: de wereld beweegt van beloften naar daadwerkelijke uitvoering, en de toekomst van emissiereductie zal afhangen van hoogwaardige, transparante CO₂-markten. Terwijl landen hun regels verfijnen en hogere eisen stellen aan milieu-integriteit, staan organisaties onder toenemende druk om oplossingen te kiezen die aan deze hogere standaarden voldoen. Green Earth werkt al op dit niveau, met natuurprojecten die landschappen herstellen, lokale gemeenschappen versterken en geverifieerde CO₂-certificaten produceren die internationale toetsing doorstaan. Voor bedrijven die vooruit willen lopen op snel veranderende milieuvereisten, is dit hét moment om in actie te komen: wij wijzen u graag de weg.
