Een nieuw rapport van onderzoekers aan de Universiteit van Cambridge laat zien dat natuurprojecten voor CO₂-verwijdering een belangrijke rol kunnen spelen bij het bereiken van langdurige temperatuurstabilisatie, mits ze worden gecombineerd met technologische methoden voor CO₂-verwijdering en ondersteund worden door een degelijk risicobeheer.
Een man die een tablet gebruikt terwijl twee drones boven pas aangeplante bomen vliegen, met grote Direct Air Capture-faciliteiten (DAC) op de achtergrond. Afbeelding gegenereerd door AI.
Het artikel, Carbon storage portfolios for the transition to net zero, introduceert een kader dat portefeuillebeheerders helpt de meest effectieve combinatie van strategieën voor CO₂-verwijdering te bepalen. Volgens hoofdauteur Conor Hickey, assistant professor in energy and climate aan Cambridge University’s Department of Land Economy, ‘biedt onze aanpak van risicobeheer een van de eerste betrouwbare meetmethoden voor portefeuillebeheerders die zich richten op langdurige temperatuurstabilisatie. Het laat zien dat natuurlijke CO₂-opslag, zoals herbebossing, een grotere rol kan spelen dan vaak wordt aangenomen, mits het binnen een gediversifieerde portefeuille voor CO₂-verwijdering wordt toegepast .’
De auteurs merken op dat de markt momenteel de voorkeur geeft aan goedkopere, op natuur gebaseerde CO₂-verwijdering, zoals herbebossing. Deze methoden zijn effectief, maar brengen een groter risico op omkering met zich mee. Technologische oplossingen, zoals directe luchtvangst (DAC) met geologische opslag, zijn daarentegen duurzamer, maar nog steeds kostbaar en moeilijk op te schalen.
Lees meer: Balancing portfolios: Nature-based vs renewable carbon credits
Om deze afwegingen te beheersen, beveelt de studie een portefeuillebenadering aan die wordt ondersteund door bufferreserves: CO₂-voorraden die toekomstige verliezen kunnen compenseren. Volgens het rapport is in de meeste gevallen een buffer van twee ton opgeslagen CO₂-equivalent (tCO₂e) per gebruikte ton voldoende, terwijl portefeuilles die sterker leunen op natuurprojecten tot negen ton nodig kunnen hebben.
Hickey legde uit dat ‘het verwijderen van meer CO₂ nu het risico op verlies van opgeslagen koolstoof voor eeuwen kan afdekken, mits natuur en technologie op de juiste manier worden gecombineerd en de juiste buffers worden ingebouwd.’ Hij voegde eraan toe dat ‘portefeuilles dure, permanente oplossingen zoals DAC kunnen combineren met goedkopere natuurprojecten zoals herbebossing, op een manier die aansluit bij wat de samenleving bereid is te betalen, terwijl ze toch aan temperatuurstabilisatie bijdragen.’
Het voorgestelde kader biedt een praktisch hulpmiddel voor deelnemers aan de CO₂-markt die naar evenwichtige en veerkrachtige opslagportefeuilles streven. Voor ontwikkelaars van natuurprojecten onderstreept het de blijvende betekenis van natuurlijke CO₂-opslag als essentieel onderdeel van geloofwaardige strategieën voor klimaatneutraliteit.
Lees meer: First biochar-asphalt CO₂ removal credits priced above €300/t
Zoals de Cambridge-studie bevestigt, ligt een veerkrachtige weg naar klimaatneutraliteit in evenwicht waar technologie en natuur elkaar versterken voor langdurige CO₂-opslag. Nu de vraag naar geverifieerde CO₂-verwijdering toeneemt, worden kwaliteit en duurzaamheid steeds belangrijker als maatstaf voor echte vooruitgang. Bij Green Earth brengen we deze visie tot leven via grootschalige natuurherstelprojecten die ecosystemen herstellen, lokale gemeenschappen ondersteunen en meetbare milieuresultaten opleveren. Voor bedrijven die verder willen gaan dan compensatie en streven naar tastbare, blijvende impact, is dit hét moment om te investeren in oplossingen die ontworpen zijn voor de lange termijn.
